Ilekroć oglądam finały wielkich turniejów e-sportowych, z milionami widzów i gigantycznymi nagrodami, w mojej głowie weterana pojawia się jedno pytanie: dlaczego nie Metin2? Dlaczego gra, która ma tak głęboki i satysfakcjonujący system PvP, nigdy nie weszła na salony profesjonalnej rywalizacji? To marzenie o Mistrzostwach Świata w Metin2 towarzyszy mi od lat. Dziś, z chłodną głową, spróbujmy przeanalizować, czy Metin2 ma w ogóle potencjał e-sportowy i co stoi na przeszkodzie do jego realizacji.

Potencjał jest ogromny – serce e-sportowca

Na papierze Metin2 ma wszystko, czego potrzeba, by stać się świetną grą e-sportową. To nie jest prosta gra „klikanka”, jak twierdzą laicy. PvP na najwyższym poziomie to prawdziwy taniec umiejętności.

• Wysoki „skill cap”: Różnica między dobrym a wybitnym graczem jest kolosalna. Pozycjonowanie, zarządzanie czasem odnowienia umiejętności, przewidywanie ruchów przeciwnika – to wszystko wymaga setek godzin treningu.
• Zróżnicowanie klas: Osiem unikalnych podklas, z których każda ma inny styl gry, tworzy złożony system „kamień-papier-nożyce”. To sprawia, że pojedynki są ciekawe i nieprzewidywalne.
• Widowiskowość: Wojny gildii 50 na 50, z błyskami zaklęć i zgrzytem stali, mają ogromny potencjał widowiskowy. Dobrze skomentowana transmisja z takiej bitwy mogłaby być hitem.

Przeszkody – kula u nogi weterana

Niestety, Metin2 ciągnie za sobą bagaż problemów, które skutecznie blokują mu drogę do e-sportu. Są to problemy fundamentalne, których nie da się rozwiązać prostą aktualizacją.

• Rola ekwipunku (Pay-to-Win): To największy problem. W obecnej formie o zwycięstwie w 80% decyduje ekwipunek, a nie umiejętności. Gracz, który wydał dziesiątki tysięcy złotych, zawsze pokona biedniejszego, nawet jeśli ten drugi jest geniuszem taktyki. E-sport musi być sprawiedliwy.
• Brak balansu: Niektóre klasy i buildy są ewidentnie silniejsze od innych. Oficjalni twórcy od lat nie potrafią (lub nie chcą) zbalansować rozgrywki.
• Przestarzały silnik i kod gry: Gra jest „drewniana”, pełna błędów, a jej kod jest tak przestarzały, że utrudnia wprowadzanie dynamicznych zmian i organizację stabilnych turniejów bez lagów i crashy.

Jak mógłby wyglądać e-sportowy Metin2?

Marzenia można jednak przekuć w plan. E-sportowy Metin2 jest możliwy, ale wymagałby rewolucji. Wyobraźmy sobie specjalny serwer turniejowy, gdzie wszyscy gracze otrzymują dostęp do identycznego, topowego ekwipunku. Liczą się tylko umiejętności, build i taktyka. Organizowane są regularne ligi gildii i turnieje 1v1 z pulą nagród. To jest format, który miałby szansę na sukces.

Póki co, scena e-sportowa w Metin2 żyje dzięki pasjonatom na serwerach prywatnych i małym inicjatywom. Czasem zdarza się, że firmy takie jak MMOHANDEL sponsorują mniejsze turnieje, fundując nagrody w postaci waluty czy przedmiotów. To pokazuje, że w społeczności jest głód rywalizacji. Platformy takie jak MMOHANDEL mogłyby stać się fundamentem dla amatorskich lig, wspierając najlepszych graczy. To właśnie MMOHANDEL jest często miejscem, gdzie zwycięzcy turniejów upłynniają swoje nagrody.

Podsumowując, Metin2 ma duszę e-sportowca uwięzioną w ciele staruszka. Potencjał jest gigantyczny, ale bariery technologiczne i filozofia „pay-to-win” są niemal nie do przeskoczenia bez całkowitego odświeżenia gry. Czy doczekamy się kiedyś Metin2 na Unreal Engine 5, z trybem turniejowym? Jako weteran, nigdy nie tracę nadziei. Do tego czasu musimy cieszyć się naszą własną, oddolną rywalizacją, która, choć amatorska, potrafi dostarczyć równie wielkich emocji.